Stop de Rutgersideologie

Half juni bracht Rutgers een rapport uit dat het vader­schap wil bevor­de­ren door zich af te zetten tegen een ver­meende moe­der­schaps­ideo­lo­gie. Die bena­dering is een uiterst onver­stan­dige strategie, zo stelt Yvonne Koopman van Gezins­Plat­form.NL. Zorge­lijk is bovendien dat be­lang­rijke feiten achterwege wor­den gelaten.

Kind­vrien­de­lijk ouder­schap

De teneur in het rapport van Rutgers is hel­der: vaders willen wel meer bijdragen aan zorg en opvoe­ding, maar dat gebeurt al jaren te weinig. En de oor­zaak van dit probleem is hel­der: foute beel­den - “scha­de­lijke gen­derrollen” volgens het rapport - over moe­ders die hun hart volgen in het zorgen voor hun kin­de­ren. Dat moeten we niet meer willen. Vaders en moe­ders kunnen precies het­zelfde en moeten dat ook zoveel moge­lijk doen. Dat in Neder­land al decennialang zoveel moe­ders parttime werken is hoogst zorge­lijk. Hun geluk hangt immers voor­na­me­lijk af van hun fi­nan­ciële onaf­han­ke­lijk­heid. Aldus Rutgers.

Het is weinig vrucht­baar om vader­schap te promoten door het moe­der­schap zwart te maken. Dat betekent aller­eerst een pijn­lijke misken­ning van de inzet van de hon­derd­dui­zen­den moe­ders die met overgave en vanuit de liefde van hun hart zorg verlenen. En het is ook niet echt solidair om hen het schuld­ge­voel aan te praten dat zij een ver­keerd gen­der­pa­troon hebben. Vaders en moe­ders wor­den zo tegen elkaar opgezet: moe­ders doen het ver­keerd en vaders doen te weinig. Vaders en moe­ders zullen de opvoe­ding name­lijk samen moeten doen. Doel­stel­ling moet daarbij niet zijn hoe beide zoveel moge­lijk bijdragen aan het bruto natio­naal product, maar hoe zij samen het beste voor hun kin­de­ren kunnen zorgen. Kind­vrien­de­lijk ouder­schap dus. Meer werken is dan niet bij voor­baat de weg naar meer geluk voor ouders en kin­de­ren.

Gender­ideo­lo­gie

Rutgers wordt door de over­heid gezien en betaald als kennis­cen­trum. Daarom mogen we van deze organi­sa­tie een zorg­vul­dige handel­wij­ze ver­wach­ten. Opkomen voor meer be­trok­ken­heid vader­schap is mooi, maar door dat te koppelen aan de nood­zaak de ‘moe­der­schaps­ideo­lo­gie’ te door­bre­ken, vliegt Rutgers uit de bocht. Volgens het rapport is de heersende opvat­ting dat vrouwen de primaire opvoe­ders zijn gebaseerd een ver­keerde aanname, name­lijk dat zij van nature beter zou­den zijn in opvoe­den. Die stelling is al discutabel. Ouders zijn samen de primaire opvoe­ders - tegen­over bij­voor­beeld de school die aanvullend en onder­steunend is - maar zij hoeven daarvoor niet per se dezelfde (zorg)taken te vervullen. Volgens Rutgers is dat allemaal achterhaald en wie niet meegaat in deze rich­ting zit vast in hardnekkige, tra­di­tio­nele beel­den van manne­lijk­heid en in scha­de­lijke gen­derrollen.

Dat zorg­zaam­heid ook voor mannen en vaders een be­lang­rijke deugd is staat volgens Gezins­Plat­form.NL buiten kijf. En het zou goed zijn als som­mi­ge mannen zich meer zou­den bekommeren om de zorg en opvoe­ding van hun kin­de­ren. Dat de over­heid daarin beter kan facili­te­ren, blijkt ook als je Neder­land verge­lijkt met veel andere Westerse lan­den. Het is alleen wereldvreemd om te doen alsof mannen en vrouwen na de geboorte een gelijke start hebben en dat zij een gelijke rol zou­den moeten vervullen. Dat botst alleen al met de bio­lo­gie. Bij moe­ders begint de hech­ting al voor de geboorte. En ook het geven van borstvoe­ding bevor­dert hech­ting. Dat is nu eenmaal geen mannen­ding. Dat Rutgers deze basale gegevens wegpoetst betekent dat de wer­ke­lijk­heid kenne­lijk in de mal van het eigen wens­denken geperst wordt. Laat dat nu juist een be­lang­rijk kenmerk van ideo­lo­gie zijn.

Bovendien maakt het door elkaar gebruiken van de term gelijk­waar­dig­heid en (gen­der)gelijk­heid dui­de­lijk dat het hier niet (alleen) gaat om het opkomen voor goed vader­schap, maar om het opleggen van een ideo­lo­gie. De samen­le­ving en ge­zin­nen zitten niet te wachten op vaders en moe­ders die allemaal het­zelfde zou­den moeten zijn en het­zelfde zou­den moeten doen. Laten we gewoon nuchter erkennen dat er verschillen zijn, die een kost­ba­re meer­waarde hebben voor de on­der­lin­ge relatie en de opvoe­ding. Laat beide met respect voor elkaars eigen­heid de zorg en opvoe­ding ter hand nemen. Kortom, laat de verant­woor­de­lijk­heid en de keuze rondom zorg en opvoe­ding aan de ouders zelf over.

Yvonne Koopman
Voor­zit­ter Gezins­Plat­form Neder­land