Stop de Rutgersideologie
Half juni bracht Rutgers een rapport uit dat het vaderschap wil bevorderen door zich af te zetten tegen een vermeende moederschapsideologie. Die benadering is een uiterst onverstandige strategie, zo stelt Yvonne Koopman van GezinsPlatform.NL. Zorgelijk is bovendien dat belangrijke feiten achterwege worden gelaten.
Kindvriendelijk ouderschap
De teneur in het rapport van Rutgers is helder: vaders willen wel meer bijdragen aan zorg en opvoeding, maar dat gebeurt al jaren te weinig. En de oorzaak van dit probleem is helder: foute beelden - “schadelijke genderrollen” volgens het rapport - over moeders die hun hart volgen in het zorgen voor hun kinderen. Dat moeten we niet meer willen. Vaders en moeders kunnen precies hetzelfde en moeten dat ook zoveel mogelijk doen. Dat in Nederland al decennialang zoveel moeders parttime werken is hoogst zorgelijk. Hun geluk hangt immers voornamelijk af van hun financiële onafhankelijkheid. Aldus Rutgers.
Het is weinig vruchtbaar om vaderschap te promoten door het moederschap zwart te maken. Dat betekent allereerst een pijnlijke miskenning van de inzet van de honderdduizenden moeders die met overgave en vanuit de liefde van hun hart zorg verlenen. En het is ook niet echt solidair om hen het schuldgevoel aan te praten dat zij een verkeerd genderpatroon hebben. Vaders en moeders worden zo tegen elkaar opgezet: moeders doen het verkeerd en vaders doen te weinig. Vaders en moeders zullen de opvoeding namelijk samen moeten doen. Doelstelling moet daarbij niet zijn hoe beide zoveel mogelijk bijdragen aan het bruto nationaal product, maar hoe zij samen het beste voor hun kinderen kunnen zorgen. Kindvriendelijk ouderschap dus. Meer werken is dan niet bij voorbaat de weg naar meer geluk voor ouders en kinderen.
Genderideologie
Rutgers wordt door de overheid gezien en betaald als kenniscentrum. Daarom mogen we van deze organisatie een zorgvuldige handelwijze verwachten. Opkomen voor meer betrokkenheid vaderschap is mooi, maar door dat te koppelen aan de noodzaak de ‘moederschapsideologie’ te doorbreken, vliegt Rutgers uit de bocht. Volgens het rapport is de heersende opvatting dat vrouwen de primaire opvoeders zijn gebaseerd een verkeerde aanname, namelijk dat zij van nature beter zouden zijn in opvoeden. Die stelling is al discutabel. Ouders zijn samen de primaire opvoeders - tegenover bijvoorbeeld de school die aanvullend en ondersteunend is - maar zij hoeven daarvoor niet per se dezelfde (zorg)taken te vervullen. Volgens Rutgers is dat allemaal achterhaald en wie niet meegaat in deze richting zit vast in hardnekkige, traditionele beelden van mannelijkheid en in schadelijke genderrollen.
Dat zorgzaamheid ook voor mannen en vaders een belangrijke deugd is staat volgens GezinsPlatform.NL buiten kijf. En het zou goed zijn als sommige mannen zich meer zouden bekommeren om de zorg en opvoeding van hun kinderen. Dat de overheid daarin beter kan faciliteren, blijkt ook als je Nederland vergelijkt met veel andere Westerse landen. Het is alleen wereldvreemd om te doen alsof mannen en vrouwen na de geboorte een gelijke start hebben en dat zij een gelijke rol zouden moeten vervullen. Dat botst alleen al met de biologie. Bij moeders begint de hechting al voor de geboorte. En ook het geven van borstvoeding bevordert hechting. Dat is nu eenmaal geen mannending. Dat Rutgers deze basale gegevens wegpoetst betekent dat de werkelijkheid kennelijk in de mal van het eigen wensdenken geperst wordt. Laat dat nu juist een belangrijk kenmerk van ideologie zijn.
Bovendien maakt het door elkaar gebruiken van de term gelijkwaardigheid en (gender)gelijkheid duidelijk dat het hier niet (alleen) gaat om het opkomen voor goed vaderschap, maar om het opleggen van een ideologie. De samenleving en gezinnen zitten niet te wachten op vaders en moeders die allemaal hetzelfde zouden moeten zijn en hetzelfde zouden moeten doen. Laten we gewoon nuchter erkennen dat er verschillen zijn, die een kostbare meerwaarde hebben voor de onderlinge relatie en de opvoeding. Laat beide met respect voor elkaars eigenheid de zorg en opvoeding ter hand nemen. Kortom, laat de verantwoordelijkheid en de keuze rondom zorg en opvoeding aan de ouders zelf over.
Yvonne Koopman
Voorzitter GezinsPlatform Nederland